De eerste november is een moment waarop we stilstaan bij de doden. Omdat rituelen belangrijk zijn, is het voor vrijwel iedereen op die dag een traditie om de graven (of andere rustplaats) te bezoeken van geliefden, van familie en van hen die we genoeg kenden om af en toe nog eens aan hen te denken. Sinds 2012 groeide in Vlaanderen een nieuwe traditie. Naar aanleiding van het overlijden van een jonge muzikant uit Deerlijk besloot een vriend en collega-muzikant hulde aan hem te brengen met muziek op de begraafplaats op die rituele eerste november.
Intussen zijn er overal in Vlaanderen heel wat gemeenten die meedoen en zo ook Ronse. Voor de derde keer werd Reveil er georganiseerd, dit jaar op de begraafplaats Hogerlucht. Aan het einde van het grasveld achter het recente monument dat er staat, kwamen de mensen samen om te luisteren naar liedjes over rouw en verlies van Joachim Wannyn en naar verhalen van Hilde Rogge. Zij plukte vertellingen uit verschillende culturen om ons te vertellen over de dood, over hoe die ons leven bepaalt en hoe we ervoor vluchten maar hij onontkoombaar is.
Zelf had ik al edities van Reveil meegemaakt in Gent (Campo Santo) en Beernem. Van de edities die ik meemaakte, was dit de soberste, een kwaliteit die wel past bij het respectvol omgaan met de dood en de begravenen.
Na afloop werd ons nog een tas warme pompoensoep
aangeboden en zo werden we ook fysiek versterkt, op een avond waarop het
pas op het eind was beginnen regenen en de wind was toegenomen. De
organisatoren hadden in de weken vooraf ook verhalen van overledenen die
op Hogerlucht begraven liggen, verzameld. Die zullen ze binnenkort
publiceren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten