Sierk Masjiek

Even waande ik me gisteren terug in (een kleine versie van) Gent. Het gratis festivalletje Sierk Masjiek, een festival van de verwondering, verbeelding en verbazing, richtte zich vooral tot kinderen maar ook voor volwassenen was er genoeg leuks te zien. Het deed me allemaal een beetje denken aan MiraMiro, het straattheaterfestival tijdens de Gentse Feesten dat me elk jaar weet te bekoren.

Dat Gents gevoel werd alleen maar groter bij de eerste act die je zag als je het buitenterrein van CC De Ververij betrad: poppentheater Pedrolino bracht er een voorstelling van Pierke Pierlala. Het vervulde me van intens genot en ook wel een beetje heimwee om het Gents en die typische Pierke-humor te horen.

Verder waren er allerlei installaties (een houten speeltuin), kleine voorstellingen (een mobiel dokterskabinet voor "kwakzalverij en kakadorissen", De Spierderij -waarover straks meer-, een mobiel orkest en twee vreemd uitgedoste figuren die in interactie gingen met het publiek,...). Kinderen konden zich laten grimeren of bij Madame Chapeau gekke hoeden laten aanmeten.

Toen de voorstelling van De Spierderij (een wedstrijd "om ter sterkst" tussen een kind en een volwassene) begon, werd ik toch wel uitgekozen als Chinese vrijwilliger om mee te doen, zeker. Het was best wel een grappige voorstelling en het was leuk om mee te doen en uiteraard won het kind na 3 proeven (dat is nu eenmaal een ongeschreven regel van dit soort straattheater).

Streetart (1)

In Ronse is heel wat streetart te zien. Af en toe zullen we u hier een mural voorstellen. Vandaag beginnen we alvast met deze van Djoels.
Het is een portret van Manou Kersting, een Belgisch-Nederlandse acteur die we vooral kennen van Matroesjka's, Crimi clowns, Aspe, Knielen op een bed violen (de verfilming van het prachtige boek van Jan Siebelink), Cordon en heel wat kleinere rollen in de meest uiteenlopende series. Hij is ook in het theater erg actief, niet enkel als acteur maar ook als regisseur.
Djoels is een Westvlaamse tattoo- en graffitikunstenares, gespecialiseerd in portretten en realistisch werk.
Je kan dit graffiti-portret bewonderen op de binnenkoer van de lesplaats van Ligo (volwassenenonderwijs) in de Alexandre-Louis Vanhovestraat (nummer 36).

Komt kijken en luisteren!

Als kind werden we door onze ouders vaak meegenomen naar het Citadelpark in Gent.  Hoofdattractie was steevast het voederen van de eendjes (niemand maakte zich in die tijd bedenkingen over de gevolgen voor de eenden) in één van de vijvers in het park. Een opmerkelijke locatie was ook de kiosk aan de kant van de ring rond Gent. Die sprak tot onze verbeelding, we zagen er immers nooit optredens of zo, het was toen vooral een verheven speellocatie voor de kinderen. Op latere leeftijd heb ik ter gelegenheid van één of andere festiviteit wel eens een fanfare of harmonie er zien optreden, zoals dat vaker gebeurde in de kiosk op de Kouter. 

Kiosk Citadelpark (foto: stad Gent)

Pas op volwassen leeftijd ontdekte ik dat ook Ledeberg, waar ik opgroeide (en ook later nog veel van mijn volwassen jaren zou wonen), ooit zo'n kiosk had, op het kerkplein (thans Ledebergplein). Dat is nog duidelijk te zien op oude ansichtkaarten.

Kiosk Ledeberg (oude postkaart, stad Gent)

In het Bruulpark in Ronse staat tevens een exemplaar, prominent in het midden van het grasveld. Het Bruulpark werd tijdens het Franse bewind aangelegd als promenade en heette toen nog L'Esplanade.  In het midden  van de 19e eeuw verscheen de oorspronkelijke kiosk, naar een ontwerp van architect Jean Baptiste Royers, ooit de stadsarchitect van Ronse en docent aan de academie. Het huidige exemplaar werd in 1966 gebouwd, boven de elektriciteitskast die je onder de trap kan zien. Architect J. Deweerdt tekende voor dit ontwerp. Opmerkelijkste kenmerk van de kiosk is het dak, aan de binnenkant bekleed met hout en in een atypische vorm als ik het vergelijk met de andere stadskiosken die ik al ooit zag.

Concerten zag ik er nog niet (ik meen me wel te herinneren dat er sinds ik hier kwam wonen, minstens één keer iets gepland was waar ik echter niet naar gaan kijken ben) en dus zie je hier vooral kinderen spelen, zoals dat ook in de kiosk van het Citadelpark het geval was (en vermoedelijk nog steeds is).