De meeste invalswegen naar Ronse zijn bijzonder druk, maar er is één die meer gebruikt zou mogen worden. De spoorweg naar het eindstation dat Ronse geworden is, wordt immers slechts één maal per uur bediend. In het weekend en op feestdagen is dat zelfs maar één keer om de twee uur. NMBS, ik snap niet dat jullie een stad van meer dan 25.000 inwoners zo slecht toegankelijk maken. En kom niet af met matige gebruikerscijfers hé, want dit is vast ook een voorbeeld van hoe het aanbod eigenlijk de vraag bepaalt.
Soit, het station zelf is eigenlijk het oude station van Brugge dat heropgebouwd werd. Daar ga ik het dit keer echt niet over hebben. Mijn aandacht wordt vooral getrokken door één heel specifiek onderdeel van het stationsterrein: de passerelle die voetgangers (en fietsers) moet toestaan veilig en makkelijk de sporen over te steken naar het zuidelijk deel van Ronse. De passerelle werd gebouwd in 1888, gebombardeerd door de Duitsers in de eerste wereldoorlog en in 1920 heropgebouwd. Dat gebeurde deels met recuperatiemateriaal van de originele brug, met inbegrip van consoles van de gasverlichting. Het is een boogbrug gesmeed uit ijzer, die aan één zijde losligt op rolletjes om uitzetting door temperatuurverschillen en spanningen op te vangen. De passerelle is sinds 1999 beschermd omwille van de industrieel-archeologische waarde.
Helaas verkeert ze in zulke slechte staat dat ze al heel lang niet meer gebruikt kan worden, tot grote frustratie van een heleboel Ronsenaars. De restauratie blijkt niet echt een prioriteit gevormd te hebben voor Infrabel, dat oorspronkelijk vooropstelde dat de renovatie "misschien in 2016" zou afgerond zijn. Zes jaar later blijkt er amper schot in de zaak gekomen te zijn. In februari van vorig jaar nam de stad Ronse de passerelle kosteloos over van Infrabel (behalve de grondwaarde onder het landhoofd) zodat de stad de maximale subsidie kan aanvragen bij Onroerend Erfgoed, iets wat Infrabel niet kon doen. Er is een overeenkomst tussen Infrabel en Ronse dat de beheerder van de spoorweginfrastructuur wél de meerkost bovenop die subsidie zou betalen. Wanneer deze voetgangersbrug uiteindelijk hersteld en gebruiksklaar zal zijn, is nog onduidelijk en het kan nog een hele tijd op zich laten wachten, gezien de stappen die allemaal moeten gezet worden (stabiliteitsstudie, studie van wat precies gerestaureerd dient te worden, bestek en aanduiden ontwerper e.d.).
Als fan van industrieel erfgoed heeft deze passerelle me vanaf de eerste keer dat ik ze zag, gefascineerd. Het is een prachtige getuige van het rijke industriële verleden in de 19e en begin twintigste eeuw in Ronse en heeft bovendien nog steeds zijn nut. Laat ons hopen dat ik binnen enkele jaren vanop de passerelle kan uitkijken over de binnen- en buitenrijdende treinen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten